RUSTICI Dii

RUSTICI Dii

agrorum habebantur Praesides et agriculturam censebantur promovere. Eorum XII. numerat Varro, quos Deos conseutes quoque vocat, sed ab iis, quia Iove in consilium adhiberi credebantur, distinctos. Ita enim is, l. 1. de Re rustica c. 1. praecepta conscripturus, Quoniam, inquit, (ut aiunt) Dii facientes adiuvant, prius invocabo eos: nec, ut Homerus et Ennius, Musas, sed XII. Deos consentes. Neque tamen eos urbanos, quorum imagines ad Forum auratae stant, sex mares et feminae, totidom, sed illos XII. Deos, qui maxime Agricolarum Duces sunt. Paulo post dein illos recenset; Iovem Patrem, et Tellurem Matrem: Solem et Lunam: Cererem et Liberum: Robigum et Floram: Minervam et Venerem: Lympham denique ac Bonum eventum. Praeter quos innumera minorum Deorum turba fuit, e qua notiores infra recensentur, e Rosino, Antiqq. Rom. l. 2. c. 20. et Vossio, de Idolol. l. 2. c. 61. Prius autem de Rusticis, altero hominum genere, a colendo rure dictis, addam pauca. Apud Romanos, quum vera Romuli proles, ut ait Columella, l. 1. praefat. assiduis venatibus, nec minus agrestibus operibus, exercitaretur, Rustica plebs urbanae est praeposita. Namque et Proceres civitatis in agris morabantur, inde, ubi consilium desideraretur publicum, e villis in Senatum arcessiri soliti, per Viatores. Proin honestum nomen plebeii ordinis, Rustici Romani. Cicer. pro Sextio, in Optimatum, h. e. qui consilia sua optimo cuique probari vellent, fecta collocat Municipales Rusticosque Romanos: Idem de Senectute, c. 7. Possum nominare ex agro Sabino rusticos

Romanos, vicinos et familiares meos. Idem de Divin. l. 1. Exin cuidam Rustico Romano dormienti visus est venire, qui diceret, praesultorem sibi non placuisse ludis. Tib. Atinium de Plebe hominem vocat Liv. l. 2. c. 36. Marcus fil. ad Tiron. Habes ubi deponendae sunt urbanitates, Rusticus Romanus factis es. Meminit et Varro apud Fest. in Re R. l. 3. c. 1. Atque hinc conquerebatur Varro, Patresfamiliâs falce et aratrô relictis, intra murum correpsisse. Vide Ioh. Frid. Gronov. de Pecun. Vett. l. 4. c. 9. His apud Athenienses videntur responidsse Γεωμόροι, in tripartita illa Populi, in Eupatridas, Geomoros et Demiurgos, divisione, a Cecropefactâ, de quibus alibi. Apud Germanos, Henrici Aucupis tempore, nonô quôque virô ex agro in oppida hinc inde noviter condita ac munita translatô, reliquorumque laboribus in. urbana horrea conditis, discrimen factum est inter plebem Urbanam ac Rusticam, atque hi Bauren, a rure colendo, quod Germanis est baven; illi vero Burger, a burgis, h. e. locis murô vel aliô sepimentô firmatis, appellari coeperunt. Vide Limnaeum Enucleat. l. 4. c. 1. §. 3. De quatuor Imperis Rusticis, inter quos Colonia Agrippina est, hinc in medio nigrae curcis colonum, flagellô instructum, in insignibus gerens. Vide Zeilerum Continuat Itiner, Germ. c. 21. p. 265. Senes rusticos in Graecia διφθέρᾳ sive pelle indui consuevisse. liquet ex Aristophanis Νεφέλαις, Actu 1. Sc. 1. et Polluce l. 4. c. 19. sect. 3. unde hi Comicis Διφθερίαι dicti, de quo Petrus Victorius, l. 26. c. 23. Fuieautem Diphthera, secundum veteres Grammaticos, vestis ex corio seu pellibus, Pastorum ac Agricolarum propria; sagum scil. ex pellibus, quod exomidi iniceretur, palliô brevius indumentum, περιβόλαιον ποιμενεκὸν ἐκ δέρματος Stholiasti Aristophanis. Alias Βαίτη, ut videre est apud Theocritum Idyll. 3. et 5. quam vetus Scholiastes Meloten et Diphtheram reddit. E pellibus vero caprarum fuisse, docet Varro, de Re Rustica l. 2. c. ult. Calcei eorum perones fuêre, vide supra in hac voce: et quia caligae clavis suffigi olim coepêre, a militibus, hinc mos calceamenta eôdem modô muniendi, ad Rusticos transiit, quod Theophrastus in Graecia se observâsse scribit, hodieque plurimis in locis obtinet. Vide Bened. Balduinum de Calceo et Iul. Nigronium de Caliga. Familiam Rusticanam pluribus persequitur Laur. Pignorius, Comm. de Servis. Vide infra. DII RUSTICI, APUD VETERES MINORUM GENTIUM. α. Bubona, Dea Boum. β. Collina, collibus praeerat. γ. Deverrona, a deverrendo dicta, quô in frugibus coacervandis opus. δ. Fauna seu Fatua, cum Tellure eadem. ε. Fornax, Dea frumento, in fornacibus torreri solito, praefecta. ζ. Fulgor. ne fulgura fierent, invocatus. η. Hippona, equarum stabulique praeses. θ. Hostilina, faciebat, ut in segete aristae novae aliae alias hostirent, i. e. aequarent. ι. Iugatinus, iugis montium praesidebat. κ. Lactucina vel Lactens Deus, lactenti favebat frumento. λ. Mellona, mellificationem curabat. μ. Nodinus vel Nodotus, a nodis geniculisque plantarum nomen habuit. ν. Pales, pabuli Dea. ξ. Pan, Pastorum Numen, ο. Patalena, segetes et folliculos promovere credebatur, ut patescerent. π. Picumnus et Pilumnus, is stercorandisagris, hic pinsendo praeerat frumento. ρ. Pomona, pomis praefecta fuit, ς. Populonia, populationes arcebat. τ. Priapus, Hortorum erat custos. υ. Puta, ab arboribus putandis dicebatur. φ. Runcana, runcandis frumentis praesidebat. χ. Rusina, a rure habuit nomen. ψ. Segesta, seu Segetia, a segete dicta: Eius simulacrum in Circo et in nummo Saloninae, uxoris Gallieni Caesaris, conspicitur. ω. Seia et Sera, a serendo: eius si mulachrum itidem in Circo; cum priore a Numa consecrata est. αα. Spinensis Deus, ab expellendis spinis. ββ. Stercutius, stercorandis agris praefectus. γγ. Silvanus, Deus pecorum et agrorum. δδ. Terminus, agrorum fines tutelae suae commissos habebat. εε. Tullina vel Tutelina, frumentis collectis atque reconditis, ut tutô servarentur, praefuit. ζζ. Tutanus et Tutilina, eadem tutati sunt. ηη. Vallonia, vallium Dea. θθ. Vertumnus, rebus permutandis praeerat. ιι. Volutrina involucris segetis praefecta etc.